stitch the eye

ตอนเช้าตื่นมาด้วยความงุนงง

มึนหัวไปหมด เพราะป๊าเรียกแต่เช้าแหละ สงสารป๊า

ช่วยป๊าถ่ายตอนเช้า แล้วก็เตรียมตัวไปโรงพยาบาล

เราก็ไปโทรมๆ ไม่มีแรง จะอาเจียน ปวดท้อง
ก็อาบน้ำ แต่งตัวตามปกติ โนเมคอัพโทรมๆ เรียกรถพยาบาล... 
เสียเงินค่ารถพยาบาลจนคิดว่า ตรูไปเรียนขับรถดีกว่ามั๊ยเนี่ย...
เรียกไป-กลับ ทีนึงเท่ากับคอร์สเรียนขับรถ ทีนึงเลย
เผลอๆยังแพงกว่าด้วยซ้ำ.... เฮ้ออออออ

 พอพาป๊าไปหาหมอที่โรงพยาบาล ♪└(^_^)┐

กะจะเปลี่ยนจากศรีสยามไปที่อื่น แต่ปีาเหมือนจะขี้เกียจแล้ว

อีหมอที่รักษาป๊า นั่งเล่น pantip ไม่อยากจะคิดเลย

แถมพูดเร็วมากกกก พอเราจะพูดแม่งพูดตัด เออ กูรู้ มึงเก่งค่ะ

มึงช่วยหุบปากที่สั่งมาจากสมอฉลาดๆของมึง

แล้วฟังคนไข้หน่อยได้มั้ยวะ

แล้วยังมาพูดอีก มันมาจากสมองนะ ไม่อยากจะช่วย ไม่รู้จะช่วย...

อี............ หึหึหึหึ อีเปรตตตตตต ( -`д´-)

หมอจริงหรอเนี่ย ปวดหัวมากมาย (｡･ω･｡)

ทำไมป๊าชอบเจอแต่หมอบ้าๆบอๆแบบนี้ก็ไม่รู้

 

หมอย้อมสีตาปะป๊า ตรงที่เป็นแผลให้มันเขียว （°ο°）

ทำให้รู้ว่า ป๊ามีแผลที่ตาเยอะมาก เครียด

วันนี้ป๊าก็เลยต้องเย็บตา (;ω;｀)

เราก็แพ้พวกห้อง icu หรือผ่าตัด แบบนี้ด้วย

พอไปแล้วรู้สึกโหวงๆ เหมือนมันแน่นๆ กลัวๆยังไงไม่รู้

พอป๊าเย็บตาเสร็จก็โล่งเลย เห็นแผลที่ตาแล้ว...

จะเป็นลม... 

 กระแดะถ่าย ครั้งแรกที่ใส่ชุดเข้าห้องผ่าตัด (o'∀`艸)

no make up น่ะ โล้นๆ โล่งๆ

ก็ได้แต่หวังว่าแผลที่ตาปะป๊าจะดีขึ้น

แต่ถึงเรื่องนี้เราจะพยายามด้วย ต้องพยายามทำบุญเยอะๆด้วย

เอาให้เสริมกันเยอะๆเลย เย่ เย้ สู้นะ ปะป๊าา!! ((o(★・∀・)o))